Przejdź do głównej zawartości

Darjeeling. Obserwacje końca życia planety.







Dzięki zmianom klimatycznym, różnice temperatur w wysokich górach powodują powstawanie kłębów chmur, które zasłaniają najpiękniejszy w świecie widok. Góry widoczne są tylko rano, a potem znikają. W najbardziej północnych częściach Indii (gdzie jedziemy) lawiny i powodzie zdarzają się częściej, niż kiedykolwiek wcześniej. Wczoraj też zauważyliśmy, że pola herbaciane wyglądają inaczej. Wiele krzaków było uschniętych, i choć się na tym nie znamy, stwierdziliśmy, że jest inaczej niż wcześniej (jesteśmy tu zawsze w styczniu).

Podaj też jest inna. W Bodhgaya było dużo cieplej i bardzo sucho. Zazwyczaj kupowaliśmy kocyki lub poncha, a teraz chodziłem tak bardzo odkryty, jak się dało, smarując się filtrem 50+, aby uniknąć poparzenia. W Darjeelingu jest też inaczej. Ale trudno mi to określić. Jakaś inna aura, inne powietrze. Nie chcę się jednak wkręcać.

Upadają też budynki. Te piękne, wzniesione przez Brytyjczyków, mają już swoje lata. Czas świetności mają już za sobą. A Indusi są ślepi na piękno i nie szanują komfortu. Żyją bardziej jak dzicy. Latają coś wtedy, gdy się wali i robią to w najbardziej niedbały z możliwych sposobów. Śmieci wyrzucają na ulicę, potem je spalają, powodując smog i zwiększając zanieczyszczenie. Żaden z ich samochodów nie ma katalizatorów, woda jest niezdatna do picia, dlatego trzeba używać tej w plastikowych butlach, które potem się spala... szkoda słów i energii. Myślę, że wydarzy (ł) się tu ekologiczny kataklizm i wszystkie powody, dla których tu jesteśmy znikają jeden, po drugim. Trzeba wybrać nowy kierunek. 

Popularne posty z tego bloga

Patong. Trudny dzień.

Od rana próbuję poskładać się emocjonalnie. Trzy miesiące temu zacząłem własną terapię wychodzenia z traum i krzywd, jakich doświadczyłem w dzieciństwie. Ma to pośredni związek z moimi kolejnymi studiami (psychoterapia) i książką, nad którą pracuję (sprawdzam teorię w praktyce). Bezpośrednio zaś jest związane z moimi rodzicami, rodziną i różnego rodzaju zdarzeniami z dzieciństwa. Ostatnio przerabiałem nieobecność ojca w swoim życiu. No i właśnie... Rano zadzwoniła mama. Powiedziała to, co miałem w snach i co ciągnęło się za mną, jak cień - niemożliwe do odczepienia. Przyszły wyniki ojca, między innymi tomografii, którą miał wczoraj. Nie ma już dla niego żadnej nadziei. Rak jest w takim stadium i w tak wielu miejscach, że żadne leczenie nie miałoby sensu. Teraz zaatakował mózg i szybko się rozprzestrzenia. Guzy na móżdżku pozbawią go wzroku i niedługo później uniemożliwią swobodne poruszanie się. Niestety wiem jak takie rzeczy wyglądają, jak postępują i jak długo trwają. Dlaczego jestem...
Czytaj dalej »

Pogrzeb ojca

Pogrzeb ojca miał miejsce w sobotę, ostatniego dnia listopada. Urnę z prochami dostarczono przed południem do kościoła „na górkach”, miejscu, w którym w dzieciństwie bawiłem się z rówieśnikami. To były piękne, zielone tereny, które niestety zostały przekształcone i zniszczone przez kościół, który wzniósł ogromną bryłę świątyni. Brat oraz bratowa mamy przyjechali z Katowic i wraz z Michałem, moim bratem, udali się na ceremonię. Przybyła niemal cała rodzina, w tym także osoby, których obecności się nie spodziewano. Ceremonia rozpoczęła się od piosenki „My Way”, zaśpiewanej przez przyjaciela taty, a następnie wystąpił zaprzyjaźniony chór, którego głosy podobno „rozsadzały fundamenty”. Cała ceremonia trwała nieco mniej niż godzinę. Po jej zakończeniu wszyscy udali się na cmentarz, gdzie panował spory chaos – liczba samochodów znacznie przewyższała liczbę miejsc parkingowych. Ostatecznie wszyscy zebrali się nad grobem, w którym spoczywają rodzice mamy: dziadek Jasiu i babcia Irena. To właśn...
Czytaj dalej »

Trójmiasto. Piątek 13-tego.

  Trochę ostatnio za dużo jadłem. Wakacje są fajne, gdy człowiek nie ma ograniczeń, ale nabiera się ciała. Jestem za stary, żeby się katować. Liposukcja laserowa zmniejszyła obwód w pasie i przywróciła ustawienia fabryczne. Poza tym, miałem przygody. Ponieważ jadę do Wrocławia (o tym za chwilę), a potem do Ustronia (o tym za dwie chwile), wyszedłem z domu z wielką walizką i plecakiem.  W Gdańsku skorzystałem z automatycznej przechowalni. Wszystko włożyłem do skrzynki, przeczytałem regulamin, zapłaciłem i zamknąłem na kluczyk, który włożyłem do portfela (wszystko w tej właśnie kolejności).  Po zabiegu, zaraz przed przyjazdem pociągu, włożyłem kluczyk, zamek zrobił "klik" i drzwiczki się otworzyły. W środku niczego nie było. Ani wielkiej walizki, ani laptopa z całym moim dorobkiem i danymi z firmy, ani innych ważnych rzeczy. Ktoś wziął wszystko. Świat się zatrzymał. W takich sytuacjach nigdy się nie denerwuję, tylko działam. Rozejrzałem się i stwierdziłem, że jest kamera, p...
Czytaj dalej »