Przejdź do głównej zawartości

Kathmandu. Tłusty Czwartek.

Ludzie są jednak mało elastyczni. Jak już wyrośli na jakiejś szerokości geograficznej, to nawet gdy się przeprowadzą, będą raczej kultywować wyłącznie własne tradycje. Będą jeść te same potrawy i siedzieć w swoich gettach. 

Nasi znajomi Nepalczycy patrzą na Tłusty Czwartek z pozbawieniem, czasem z życzliwą ironią. No bo, co to za święto, żeby z jego powodu jeść ciastko? Ta ignorancja bierze się z braku wykształcenia i zainteresowania innymi kulturami, więc tłumaczyć nie ma sensu. Jedzenie ciastka jest dla nich nieistotną fanaberią.

Nie jest już fanaberią wspinanie się na wielkie wozy i spadanie z nich, co jest oznaką powodzenia w święcie Biska Jatra; albo składanie ofiar z wina i jedzenia podczas Indry Jatra. Nie wspomnę o rzezi kóz i składania ich zwłok w ofierze podczas Dashainu albo też w innej porze roku, częstowania ich w smakołykami i nakładania girland kwiatów podczas Tiharu.

Wolę nasze tłuste pączki! Aczkolwiek uczestniczymy w wielu świętach podróżując po świecie. Jeśli nie wiążą się z przemocą, chętnie bierzemy w nich udział.




Komentarze

  1. Dariusz1.03.2025, 17:57

    Ludzie lubią to, co znają. Czują się pewnie z tym bezpieczniej.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Frederick2.03.2025, 17:25

      Tak. Ludzie i inne zwierzęta nie lubią nieznanego.

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Patong. Trudny dzień.

Od rana próbuję poskładać się emocjonalnie. Trzy miesiące temu zacząłem własną terapię wychodzenia z traum i krzywd, jakich doświadczyłem w dzieciństwie. Ma to pośredni związek z moimi kolejnymi studiami (psychoterapia) i książką, nad którą pracuję (sprawdzam teorię w praktyce). Bezpośrednio zaś jest związane z moimi rodzicami, rodziną i różnego rodzaju zdarzeniami z dzieciństwa. Ostatnio przerabiałem nieobecność ojca w swoim życiu. No i właśnie... Rano zadzwoniła mama. Powiedziała to, co miałem w snach i co ciągnęło się za mną, jak cień - niemożliwe do odczepienia. Przyszły wyniki ojca, między innymi tomografii, którą miał wczoraj. Nie ma już dla niego żadnej nadziei. Rak jest w takim stadium i w tak wielu miejscach, że żadne leczenie nie miałoby sensu. Teraz zaatakował mózg i szybko się rozprzestrzenia. Guzy na móżdżku pozbawią go wzroku i niedługo później uniemożliwią swobodne poruszanie się. Niestety wiem jak takie rzeczy wyglądają, jak postępują i jak długo trwają. Dlaczego jestem...
3 komentarze
Czytaj dalej »

Osaka. Tajfun, którego nie było.

Śmiercionośny i niezwykle silny tajfun, który miał przejść nad Japonią i ją zdemolować, widocznie... no właśnie co? Zrezygnował?  Przez nieistniejący tajfun, kolejny fake news pokłóciłem się z kolegą! Po przesłaniu mi zdjęć z rzekomego kataklizmu i linków opisujących "cierpienie setek tysięcy poszkodowanych" stwierdził, że nie jestem teraz w Japonii i celowo wprowadzam "kolejną dezinformację". Dla niego Reuters jest wyrocznią, a słowo w mediach święte. No i właśnie. Tak teraz funkcjonuje świat. Szczerze mówiąc, gdy dowiedziałem się o nadchodzącym tajfunie (z zagranicznych mediów, bo w Japonii o tym nie mówili), postanowiłem włożyć dokumenty i pieniądze do plecaka, na wypadek ewakuacji. Wiatr miał zrywać fundamenty! Później wiedziałem zdjęcia ludzi bez dachu nad głową. Tysiące. Dziesiątki tysięcy. Samoloty miały być wstrzymane a pociągi przestać kursować.  Dziwiłem się jednak, że co 5 minut widzę z balkonu lądujące samoloty i zasuwające pociągi po moście. Poszedłem ...
2 komentarze
Czytaj dalej »

Pogrzeb ojca

Pogrzeb ojca miał miejsce w sobotę, ostatniego dnia listopada. Urnę z prochami dostarczono przed południem do kościoła „na górkach”, miejscu, w którym w dzieciństwie bawiłem się z rówieśnikami. To były piękne, zielone tereny, które niestety zostały przekształcone i zniszczone przez kościół, który wzniósł ogromną bryłę świątyni. Brat oraz bratowa mamy przyjechali z Katowic i wraz z Michałem, moim bratem, udali się na ceremonię. Przybyła niemal cała rodzina, w tym także osoby, których obecności się nie spodziewano. Ceremonia rozpoczęła się od piosenki „My Way”, zaśpiewanej przez przyjaciela taty, a następnie wystąpił zaprzyjaźniony chór, którego głosy podobno „rozsadzały fundamenty”. Cała ceremonia trwała nieco mniej niż godzinę. Po jej zakończeniu wszyscy udali się na cmentarz, gdzie panował spory chaos – liczba samochodów znacznie przewyższała liczbę miejsc parkingowych. Ostatecznie wszyscy zebrali się nad grobem, w którym spoczywają rodzice mamy: dziadek Jasiu i babcia Irena. To właśn...
2 komentarze
Czytaj dalej »